Gdzie żubry bieszczadzkie przebywają gdy są nieaktywne?

Abstrakt

Analizowane były warunki siedliskowe (w oparciu o kategorie pokrycia terenu wg. klasyfikacji Corine) miejsc, gdzie obecność bieszczadzkich żubrów była rejestrowana podczas nieaktywnych okresów ich budżetu czasowego. Uwzględniono następujące kategorie siedlisk: las, obszary otwarte oraz drzewostany liściaste, iglaste i mieszane. Dane pochodziły z okresu pomiędzy 2001–2017 osobno dla sezonów wegetacyjnych i zimowych, z areału populacji bieszczadzkich żubrów obejmującego nadleśnictwa: Komańcza, Cisna, Baligród, Lesko i część nadleśnictwa Lutowiska (tzw. stado Tworylne). Absolutna większość takich stwierdzeń obecności żubrów (ok. 90%) pochodzi z obszarów leśnych. Poza lasem, nieaktywne żubry obserwowane były zimą dwa razy częściej niż latem. W obrębie lasu, najrzadziej nieaktywne żubry obserwowano w drzewostanach liściastych (ok. 20%), a najczęściej w drzewostanach mieszanych (ok. 50% obserwacji). Preferencje siedliskowe oszacowane na podstawie wskaźnika Ivleva wskazują, iż obszar zalesiony był nisko preferowany przez żubry, natomiast obszary otwarte były silnie unikane podczas nieaktywnych okresów ich budżetu czasowego. Wśród kategorii drzewostanów najsilniej preferowane były drzewostany iglaste w sezonach wegetacyjnych a mieszane zimą. Drzewostany liściaste były w niskim stopniu unikane w obu sezonach.